Het spook van de stijgende rente

Vandaag heerst, logisch, lichte nervositeit. Als gevolg van de lange coronasituatie stegen overheidsschulden naar een ongekend niveau dat niemand nog realistisch achtte. Inflatie loert als de boze wolf om de hoek. Binnen de sector weten we allemaal dat zelfs een rentestijging van 1% betekent dat heel wat (jonge) mensen niet meer in staat zullen zijn om hun droomwoning te kopen. En het was al niet gemakkelijk.

Koppel dit ook nog eens aan stijgende bouwkosten, door al dan niet vermeende schaarste, transportproblemen of om het even welke reden en dan weet je dat het dubbel lastig ‘kan’ worden. Voorwaardelijke zin dus. De tijdelijke btw-maatregel helpt natuurlijk wel, voor wie deze kan en mag toepassen. En ook bij dat laatste kan men zich vragen stellen.

Toch blijven de gevolgen voorlopig beperkt en dit vooral door stevige concurrentie tussen de banken onderling. Leve het bankenlandschap. Tergelijkertijd kan een mogelijk rentestijging misschien een extra motivatie zijn voor kopers om sneller de knoop door te hakken. ‘Zoetje, zouden we niet beter nu kopen, want over een maand gaat onze lening meer kosten’. Even goed verwachten we, onbewust, dat overheden opnieuw alles in het werk zullen stellen om de economie, na de stevige klappen tijdens corona, niet nog meer te laten ontsporen.

Dus blijft het een dunne lijn tussen bang afwachten en positief naar de toekomst kijken. Optimisme hand in hand met realiteit dus of om het in racetermen te zeggen: gezwind de bochten aansnijden, maar toch een hand op de handrem houden.